وقایع فاجعه بار سراوان که به شلیک گلوله و کشتن تعداد زیادی سوخت بر در محلی بنام شمسر و متعاقب آن دستگیری و حبس و حتی کشتار معترضان انجامید، پدیده سوخت بری را به موضوعی قابل بررسی عمیقتر تبدیل کرد. این مقاله قدمی است در همین رابطه که بر اساس اطلاعاتی از مردم محل، تهیه می شود تا جنبه هایی از این پدیده را روشن کند.
کشتار دهها نفر و زخمی شدن عده زیادی در منطقه مرزی سراوان فاجعه وحشتناکی بود که در روز دوشنبه خبر آن رسید. اما فاجعه وسعتی بمراتب گسترده تر از این دارد.
Figure 1 Coll 28/8 ‘Persia; Diaries; Sistan & Kain, April 1927 – 1933’ [86r] (182/434), British Library: India Office Records and Private Papers, IOR/L/PS/12/3403, in Qatar Digital Library<https://www.qdl.qa/archive/81055/vdc_100038131764.0x0000b7> [accessed 20 February 2021]در بالا شما پوشه یکی از اسناد را مبینید. اسناد عمدتا تایپ شده اند و گاه در حاشیه ممکن است توضیح دست نوشته ای دیده شود.
با تلاش کتابخانه دیجیتال قطر صدها هزار سند تاریخی سری موجود در
کتابخانه بریتانیا و اداره هند پیرامون مسائل متنوع در ایران و خلیج و افغانستان در همه جا قابل دسترس اند. هزاران سند در مورد بلوچستان است. این ها اسنادی است که ماموران دیپلماتیک امپراطوری استعماری انگلیس از هر گوشه بعنوان خبر و گزارش به مراکز تصمیم گیری ارسال می کرده اند. جنبه های بسیار ناشناخته ای از تاریخ را در منطقه می توان از درون این اسناد بیرون کشید. ادامه خواندن برای همه علاقمندان و محققان←
این نامه عمدتا تکرار سخنان قبلی و مکرر مولوی عبدالحمید امام جمعه مسجد مکی و رئیس مدرسه دینی دارالعلوم زاهدان است. اما تنها چند نکته انتقادی را می توان بر جسته تر از گذشته دید. اول اینکه چرا به نصایح خامنه ای در جهت توجه به امور سنیان گوش نشده و دوم اینکه نتیجه این بی توجهی میـتواند ناگوار باشد. هر چند هر دو نکته قابل تفسیرند. نکته اول میـتواند به این معنی.باشد که گویا خامنه ای از نظر کیفی دستور مشخص، روشن و متفاوتی صادر کرده است ولی آنقدر ناتوان است که کسانی در محافل خاصی، که احتمالا منظورش نیروهای امنیتی و بعضی روحانیان قدرتمند شیعه هستند، بدستوراتش توجه نمی کنند. نکته دوم هم می تواند به این صورت تعبیر شود که در صورت عدم اقدام سنیان در اینجا اساسا بلوچ ها ممکن است از روی ناگزیری دست به اشکال اعتراضی متفاوتی بزنند، چه بهمراه با سایر مردم ایران و چه در شکل خاص قومی و اتنیک و چه بسا هم بصورت جدائی طلبانه اش.(تصویر زیر حاشیه نشینی در زاهدان)ادامه خواندن نامه مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی به آیت الله خامنه ای←
یاد داشتی در گسترش نوطایفه گرائی در بلوچستان
✍ایوب حسین بر، لندن
در انگلستان و احتمالا بسیاری از کشور های غربی شما بفراوانی با واژه دی آی وای در زندگی روزمره بر می خورید و فروشگاههای زنجیره ای بزرگی را زیر همین عنوان می بینید که در سراسر کشور به شما سخت افزار می فروشند و گاه خدمات مشورتی می دهند که چگونه بعنوان یک فرد و یا موسسه خدماتی کوچک کارهای تعمیراتی و بنایی و باغبانی و برقکاری و لوله کشی و هر کار دیگری را که امکان اش هست به اتکای فردی و یا گروهی کوچک خود به انجام برسانید. اگر واژه D I Y (Do It Yoursef)را گوگل کنید به صد ها میلیون سایت بر می خورید. من این کار را کردم و به حدود یک میلیارد تبلیغ و سایت دی آی وای بر خوردم. اینها شما را بجایی می برند که باصطلاح “بخودتان” کمک کنید.
درگیری‌های گسترده و مسلحانه ناسیونالیست‌های مسلح جدائی طلب بلوچ با دولت پاکستان بیش از یک و نیم دهه است که ادامه دارد. نیروهای امنیتی و نظامی پاکستان هم با بیرحمی ظالمانه‌ای بصورت مستقیم و غیرمستقیم به دستگیری، شکنجه و نابودی فیزیکی بخشی از نیروی فعال جوان بلوچ دست زده اند. در نتیجه این کشمکش‌های خونین اکثریت مردم ساکن بلوچستان از بلوچ وغیر بلوچ متحمل لطمات غیرقابل جبرانی شده اند. بطوریکه فقر و بیسوادی در ایالت بلوچستان دامان اکثریت جامعه را با شدت بیشتری فرا گرفته و آن را در مسیر سیاسی خطرناکی قرار داده است. از همین زاویه شرایط موجود در بلوچستان پاکستان به تجزیه و تحلیلی انتقادی نیاز مند ست.
ملت نرم و ملت سخت در میان اقلیت های قومی :دیدگاهی از درون اقلیت ها
ایوب حسین بر
هدف مقاله این است که دو نگرش ذهنی یا نرم، و عینی یا سخت از ملت و نتایج عملی آنها را در میان اقلیت های ملی/قومی توضیح بدهد.
بر متن حاکمیت طولانی تمامیت خواهی مبتنی بر دیدگاههای قومی و دینی(فارس مداری و شیعه مداری) از ملت، در ایران، چه در دوران پهلوی و چه در دوران جمهوری اسلامی، ملزومات ساختن جامعه ای دموکراتیک با درجه ای معقول از پولورالیسم و عدم تمرکز از میان رفت. شکافهای بین مرکز و پیرامون و بعبارت دیگر شکاف بین آنچه دولت-ملت مدرن نامیده می شد و گروههای زیر مجموعه این پدیده در ایران، عمیق تر شد و تبعیضات بعد گسترده ای بخود گرفت.
باومن (۱۹۲۵-۲۰۱۷) یکی از شناخته شده ترین تئوریسین های علوم اجتماعی در نیم قرن اخیر است که در غناسازی و یا آفرینش تئوری های مرتبط به جهانی شدن، مصرف گرائی، جامعه پسامدرن، و بویژه جامعه سیال نقش مهمی بازی کرده است. باومن در گفتگوئی مفصل که در کتاب کم حجمی آمده است در مورد هویت سخن می گوید[۱]. این گفتگو در مورد زندگی باومن نیست اما زندگی او پر از گره گاههایی است که مسئله هویت را طرح می کنند.
در میان بخش مهمی از ایرانیان، چه در داخل و چه در خارج، تلاش برای رها شدن از سلطه رژیمی که آنها بدرستی عامل مهم تبهکاری، فساد ، دروغ، نابرابری، سرکوب، ویرانگری و فقر در ایران می بینند با شوق زیادی همراه بوده است. اما چندان عجیب نیست که در شرایط ذوق زدگی و این باور درست یا نادرست که موانع درحال فروریزی است، بسیاری به دام ساده اندیشی بیفتند. در چنگ این زود باوری است که افق دید و نگاه به تجربیات و شواهد محدود می شود. جای تعمق در اهداف و استراتژی را، سطحی نگری و زودباوری و پناه به شعارهای پوپولیستی می گیرد. در شرایط سخت زندگی تسلیم به سرنوشتی که “هر آنچه پیش آید خوش آید” و یا “هرچه بشود از اینکه بدتر نمی شود” هم بیشتر تسهیل می شود.
